มรสุม พัดแรงเท่าไหร่ ในใจประหนึ่งภูผา
ฝ่าพายุ ข้ามมาเพื่อวันยิ่งใหญ่
ใครจะรู้ หลังความทะนง ยังคงมีความอ่อนไหว
ต้องระบายความเหงาเป็นหยดน้ำตา
เธอคือแรงของใจ ที่ผลักให้ฉันต้องฟันฝ่า
ดั่งแสงในคืนอ่อนล้าที่ส่องหัวใจ
ให้สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า เอื้อมมือคว้ามาครองแม้ดวงดาว
ก็คงเหน็บหนาวถ้าไร้อ้อมแขนใคร
เป็นผู้ชนะทุกวินาที จะมีความหมายใด
จะเอาชนะทุกอย่างเพื่อใคร ถ้าไม่มีเธอสักคน
เธอคือฝัน ทั้งยามที่ตื่น ทั้งคืนที่เหนื่อยและท้อ
ทำให้ฉัน กล้าพอเผชิญทุกอย่าง
ชัยชนะ นี้เป็นของเธอ มีเธอที่อยู่ข้างหลัง
เป็นความหวัง ให้ฉันได้ผ่านพ้นมา
เธอคือแรงของใจ ที่ผลักให้ฉันต้องฟันฝ่า
ดั่งแสงในคืนอ่อนล้าที่ส่องหัวใจ
ให้สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า เอื้อมมือคว้ามาครองแม้ดวงดาว
ก็คงเหน็บหนาวถ้าไร้อ้อมแขนใคร
เป็นผู้ชนะทุกวินาที จะมีความหมายใด
จะเอาชนะทุกอย่างเพื่อใคร ถ้าไม่มีเธอสักคน
ยิ่งใหญ่เท่าใดก็คงอ้างว้างเกินทน
หากไม่เหลือคนที่อยู่ข้างกาย
ให้สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า เอื้อมมือคว้ามาครองแม้ดวงดาว
ก็แค่คนเหงาที่มองไม่เห็นใคร
เป็นผู้ชนะทุกวินาที จะมีความหมายใด
จะอยู่จะสู้ทุกอย่างเพื่อใคร ถ้าไม่มีเธอสักคน